Kazerne Dossin

Kazerne Dossin został zbudowany w 1756 roku jako koszary wojskowe dla 2400 żołnierzy piechoty. Funkcję wojskową pełnił do lipca 1942 r., kiedy to niemiecki okupant zamienił go w obóz zbiorczy dla Żydów i Romów. Stąd 25 484 Żydów oraz 352 Romów i Sinti zostało deportowanych do Auschwitz-Birkenau i innych mniejszych obozów koncentracyjnych. Przeżyło mniej niż 5% z nich.

We wrześniu 1944 r., kiedy wyzwolono znaczną część Belgii, Kazerne Dossin stał się obozem międzynarodowym dla kolaborantów, którzy czekali w Kazerne na proces. Pięćdziesiąt lat po wojnie budynek stał się siedzibą Żydowskiego Muzeum Deportacji i Ruchu Oporu. W 2011 roku nazwę całego kompleksu zmieniono na „Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten”.

Muzeum prezentuje historię Holokaustu, okupacji niemieckiej, antysemityzmu i kolaboracji w Belgii. Holokaust ukazany jest zarówno z perspektywy sprawców, jak i ofiar. Rozsiane po piętrach muzeum fotografie  deportowanych przyglądają się zwiedzającym z ogromnych ścian. Dzięki tym fotografiom ofiary odzyskują tożsamość, co ostro kontrastuje ze zdjęciami prowokowanych mas, które je prześladowały. Muzeum nie tylko opowiada historię II wojny światowej, analizuje także zachowania społeczeństw XX wieku.

Opierając się na Holokauście, muzeum poszukuje ponadczasowych mechanizmów nacisku grupowego i zbiorowej przemocy, które w określonych warunkach mogą skutkować masowymi morderstwami i ludobójstwem. Dlatego Kazerne Dossin jest także muzeum opowiadającym o masowej przemocy. Centrum Dokumentacji prezentuje zbiór dokumentów osobistych 4400 deportowanych Żydów: listy, dowody osobiste i zezwolenia na pracę.