Alice Herz-Sommer

Alice Herz-Sommer urodziła się w Pradze, a naukę gry na fortepianie rozpoczęła, gdy miała 5 lat, a jej nauczycielką była jej siostra. W domu Herzów pojawiali się znani artyści i intelektualiści. Jej rodzice prowadzili salon kulturalny, gościli u nich m.in. Franz Kafka, Franz Werfel, Zygmunt Freud i Gustaw Mahler. Przed wojną zdobyła wykształcenie muzyczne, będąc najmłodszą uczennicą w Niemieckiej Akademii Muzycznej w Pradze. W 1931 roku wzięła ślub z Leopoldem Sommerem. Już przed wojną była uznawaną i sławną fortepianistką, szeroko rozpoznawalną w swoim kraju.

Przestała występować po zajęciu Pragi przez Niemców, gdy ci zabronili Żydom grać publiczne. W 1943 roku została aresztowana i wraz z rodziną trafiła do obozu koncentracyjnego w Terezinie. Jej mąż został wysłany do Auschwitz, a później do Dachau, gdzie zmarł. Alice Herz-Sommer pozostała w Terezinie z synem, którym się opiekowała, był jednym z niewielu dzieci, które przeżyło obóz. Raphael Sommer został później światowej sławy wiolonczelistą. W swoich wspomnieniach pisał:

Miałem cudowne i szczęśliwe dzieciństwo. Matka stworzyła mi rajski ogród w środku obozowego piekła. Nie zachowałem mrocznych wspomnień z pobytu w obozie koncentracyjnym.

Na miejscu dała ponad 150 koncertów dla więźniów oraz esesmanów, grając utwory największych kompozytorów. Dla syna organizowała różne zajęcia i gry, aby zapominał o głodzie lub zabierała syna na próby orkiestry obozowej, by nie oglądał umierających więźniów obozu. Po wojnie Alice Herz-Sommer zamieszkała w Jerozolimie, lecz w wieku 83 lat przeprowadziła się do Londynu. Grała na fortepianie nawet, gdy miała ponad 100 lat. Zwykła mówić:

Jestem najbogatszym człowiekiem na ziemi, bo mam moją muzykę.