Anne Frank

Urodziła się we Frankfurcie w Niemczech. Po wygraniu wyborów przez NSDAP i przejęciu władzy przez Adolfa Hitlera rodzina Franków przeprowadziła się do Holandii. W 1940 roku Niemcy wkroczyli do Holandii i Frankowie nie mogli wydostać się z kraju. Rok później Anne pozbawiono niemieckiego obywatelstwa. W tym czasie rozpoczęły się silniejsze prześladowania ludności pochodzenia żydowskiego, w skutek czego Anne i jej starsza siostra Margot musiały przerwać naukę w szkole. Gdy w lipcu 1942 roku Margot dostała wezwanie do stawienia się w obozie pracy, Otto Frank, ojciec dziewczynek, ukrył rodzinę w specjalnie do tego przygotowanym pomieszczeniu w swojej firmie.

Na 13. urodziny Anne Frank dostała album, w którym zaczęła pisać dziennik. Jej pierwszy wpis z 12 czerwca 1942 roku brzmiał:

Sądzę, że będę ci mogła wszystko powierzyć, tak jak jeszcze nigdy nikomu, i mam nadzieję, że będziesz dla mnie wielkim oparciem.

Anne Frank opisywała codzienne warunki życia, swoje obserwacje, rozmowy z innymi ukrywającymi się w oficynie osobami. Otto Frank zaproponował bowiem ukrycie również swojemu partnerowi biznesowemu, Hermannowi van Pelsowi, jego żonie Auguste i synowi Peterowi, później dołączył również jego przyjaciel Fritz Pfeffer.

Anne Frank pisała pamiętnik w formie listów do prawdopodobnie nieistniejącej przyjaciółki Kitty. Mimo trudnych warunków w jakich żyła, jej zapiski mają wydźwięk pozytywny. Opisywała w nich między innymi swoje uczucie do ukrywającego się z nią Petera:

Dużo myślę, ale niewiele mówię. Cieszę się, gdy go widzę i gdy przy tym świeci jeszcze słońce. Wczoraj podczas głównego zmywania byłam ogromnie wesoła, a wiedziałam, że on siedział w pokoju obok.

Po dwóch latach Niemcy odkryli kryjówkę rodzinny Franków. Nastąpiło to najpewniej poprzez zdradę znajomego Otto Franka, Arnolda van den Bergha. Niemcy w kryjówce odkryli osiem osób, na skutek czego cała rodzina trafiła do obozu Auschwitz-Birkenau. W obozie kobiety i mężczyźni zostali od siebie odseparowani. Wkrótce siostry Frank zachorowały i trafiły do obozowego szpitala. Ich matka Edith Frank przekazywała im swoje jedzenie, aby wspomóc córki. W październiku 1944 roku rozpoczęły się selekcje kobiet do wywiezienia do obozu Bergen-Belsen. Anne Frank, jej siostra oraz Auguste van Pels wyjechały, a Edith Frank pozostała w Auschwitz-Birkenau, gdzie wkrótce zmarła.

W Bergen-Belsen panowały tragiczne warunki bytowe – nadmierny napływ nowych więźniów sprawił, że nie było dla nich nawet baraków. Przepełnienie w obozie prowadziło do gwałtownego rozwoju chorób w obozie. Według wspomnień dwóch przyjaciółek Anne Frank, które przeżyły obóz, Anne Frank była bardzo wychudzona. Jednej z nich miała powiedzieć, że po wojnie będzie chciała napisać książkę na podstawie swojego pamiętnika.

Ostatni raz rozmawiały z Anne Frank w lutym 1945 roku. Obie siostry Frank zginęły w obozie w lutym lub w marcu, a przyczyną śmierci był najprawdopodobniej tyfus.

Otto Frank przeżył pobyt w Auschwitz-Birkenau. Gdy powrócił do domy, otrzymał dziennik córki, a kiedy dowiedział się o jej śmierci postanowił wydać ową książkę.